Met je wandelschoenen door het zand ...

De Sahara stond al even bovenaan mijn to-do wandellijstje. Dus, op een mooie herfstdag trok ik met een gezonde portie wandelgoesting richting Lommel.

De eerste kilometers wandelde ik langs zandpaden die zich kris kras een weg baanden tussen enorme grote naaldbomen. Het leuke was dat er ook op verschillende plekken speelelementen opdoken. Ik was vooral gefascineerd door de kunstige natuurlijke speeltuigen van Will Beckers.  Twee grote wilgenhutten deden mij terug denken aan mijn kindertijd, toen ik zelf in de bossen met mijn broers kampen bouwden. Iets later liet ik het kind in mij helemaal los, want een 25 meter lange wilgentunnel was iets te aantrekkelijk om niet door te kruipen (haha).

En dan was het eindelijk zo ver… Na altijd de grote zandvlakte op foto’s en social media te hebben gezien, was het nu for real…
Daar stond ik dan, op de grote zandvlakte. Ik kreeg een instant vakantiegevoel. En ik was heus niet de enigste. Verschillende wandelaars flaneerden door het zand rond de mooie helderblauwe meertjes.
Deze plaats was te uitnodigend, dus besloot ik hier mijn picknickdeken uit te gooien en mijn lunchpakket te nuttigen. Van een genietmomentje gesproken!

Alhoewel het zo verleidelijk was om in het zonnetje te blijven zitten, pakte ik toch mijn spullen bijeen en wandelde ik over de zandvlakte richting het volgende naaldbos. Op mijn route kreeg ik een leuke afwisseling van verschillende belevingselementen.

Hét grootste belevingselement, dat was toch wel de uitkijktoren van 33 meter hoog. Ik had echter één grote struikelblok: mijn hoogtevrees. Maar toch, nieuwsgierigheid overwon de angst dus met knikkende knieën beklom ik de 144 trappen richting top. Het uitzicht was adembenemend. Zeker op deze heldere dag kon ik kilometers in de verte kijken. Het was alvast een mooie afsluiter van een prachtige wandeldag!