Het coronavirus heeft ons allemaal nog stevig in zijn greep. Daarom zijn we voor vrijetijdsbesteding nog altijd (grotendeels) aangewezen op de natuur en het wandelen.
Zelf vind ik wandelen superleuk. Het is ontspannend en goed voor lichaam en geest. Maar als ik met de kinderen ga wandelen, wil ik het ook voor hen zo aangenaam mogelijk maken en zoek ik toch wat extra beleving onderweg. Zo kwam ik uit op het Beestige Boelbos, een leuk speelbos op de Mechelse Heide in Maasmechelen, het wandelvalhalla van het Nationaal Park Hoge Kempen.
In het Beestige Boelbos maken jonge kinderen op een leuke manier kennis met de dieren van het Nationaal Park Hoge Kempen. Mijn eigen kinderen, Nynke en Andert (allebei tieners), zijn niet meteen het meest geschikte publiek voor dit speelbos. Toen ze echter hoorden dat nichtje Fien en neefje Jonathan meekwamen, waren ze snel overtuigd om mee te komen wandelen.
Huppelen van boomstronk tot boomstronk
Het Beestige Boelbos ligt niet ver van het beginpunt van de toegangspoort van de Mechelse Heide. Een vogeltje als wegwijzer toonde ons meteen de juiste richting.
Eenmaal daar aangekomen wachtte er al meteen een leuke uitdaging; tientallen boomstronken stonden op verschillende hoogten verspreid. Wat een perfect begin! Het was een uitdagend parcours voor mijn kleine stappertjes. Zodra het gelukt was, wilden ze meteen nog een keer, en daarna wéér nog een keer.
Hertjes gespot!
“Ik denk dat ik daar een hertje zie!” Prompt had ik de aandacht van Fien en Jonathan en zetten we koers door het bos naar de volgende attractie. Gelukkig voor mij kwamen we ook als eerste een Familie Hert tegen. ‘Baby Bambi’ kreeg een warme knuffel en de rug van ‘Papa Hert’ was te aanlokkelijk om niet op te zitten.
“Hier, een muis!“, fluisterde Andert. Spijtig genoeg iets te hard want het beestje schrok meteen en vluchtte snel de struiken in. De belangstelling van Jonathan was gewekt en samen doorzochten ze grondig de struiken, maar helaas zonder resultaat. Wat een geluk voor dat muisje!
Samen sluipen als een vos
We zetten onze tocht voort en kwamen een grote salamander tegen. Zijn rug bleek al snel een uitstekend klimparcours te zijn, wat Jonathan en Fien maar al te graag ontdekten. Nieuwsgierig welk diertje als volgende aan de beurt was, liepen ze verder door.
Ah! De vos. Die mocht uiteraard ook niet ontbreken in het rijtje van de Nationaal Park-dieren. Jonathan kreeg Andert snel overtuigd om mee te doen en al gauw slopen kleine en grote neef als vossen door de tunnels. Wat een genot om te zien!
Plezier voor groot en klein
Hoe groot of klein de kinderen ook mogen zijn, stokken vinden ze altijd wel een beleving op zich. Dus al gauw had iedereen zijn lievelingsstok gevonden, die door het hele bos werd meegesleept. Bij de eerste regenplas was het voor Fien en Jonathan dan ook de normaalste zaak om eens stevig met de stok door het water te roeren. Ze waren zo in het moment verzonken, dat ze niet door hadden dat Nynke en Andert zich ondertussen verstopt hadden in een reuzegroot vogelnest. Wat verschoten Fien en Jonathan toen ze naar het grote nest liepen en grote nicht en neef ineens tevoorschijn kwamen.
Het vogelnest was trouwens voor iedereen een succesnummer! Je kan er daar overigens ook zelf één bouwen. Tenminste als je kinderen hiervoor het geduld hebben! Want mijn entourage zag iets verderop enkele grote stenen bij Mevrouw de Kikker, waar ze hun klimcapaciteiten weer ten volle konden benutten.
Ploeteren met zand en water
Dit speelbos is echt een win-win voor iedereen: voor ouders die willen wandelen en voor kinderen die willen ravotten. En als ik er nog een extra tip bij mag geven; maak ook even een omweggetje langs de grote zandduin op het Zandloperpad (ook op de Mechelse Heide). Het is een grote zandbak waar de kinderen zich echt kunnen uitleven. Er ligt ook een waterplas bij. Water en zand… zie je de combinatie al? Pret verzekerd!
Reactie plaatsen
Reacties